W Polsce siostry służą Kościołowi w 22 wspólnotach. Część z nich znajduje się na terenach mieszanych wyznaniowo, w których obok katolików żyją prawosławni.
Podstawowym środkiem do realizacji charyzmatu Zgromadzenia jest nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży. W naszych oddziaływaniach wychowawczo - pedagogicznych staramy się przede wszystkim: - opierać się na zasadach wiary katolickiej i nauce Kościoła o wychowaniu, - wprowadzać wychowanków w życie sakramentalne, - budzić świadomość przynależności do Kościoła i odpowiedzialności za jego losy, - wychowywać w duchu posłuszeństwa i miłości do Ojca Świętego, - wyrabiać postawę pełną szacunku wobec ludzi o innych przekonaniach religijnych w celu stworzenia życzliwej atmosfery, sprzyjającej pełniejszemu poznaniu prawdy objawionej, warunkującej zjednoczenie, - przygotować do życia w społeczeństwie i dla dobra kraju.

W charyzmatycznym posłannictwie Zgromadzenia szczególną rolę pełni katechizacja. Jest ona tą cząstką działalności, która daje możliwość bezpośrednich oddziaływań ekumenicznych, tj. ugruntowania w wierze i kształtowania postawy ekumenicznej, budzenia pragnienia jedności z Bogiem, z Kościołem i w świecie. Stwarza możliwość apostołowania nie tylko wśród dzieci i młodzieży, ale także wśród rodzin, nauczycieli i pracowników placówek oświatowych.

W Polsce obecnie 38 sióstr katechetek naucza religii w przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych. Siostry katechetki przygotowują dzieci do sakramentu pojednania i Eucharystii. W duchu swego charyzmatu, zachęcają do praktyki Komunii świętej wynagradzającej w pierwsze piątki miesiąca i do udziału w nabożeństwach związanych z rokiem liturgicznym. W sposób szczególny dbają o młodzież i dzieci zaniedbane religijnie.
Katechizacja jest zaczynem dalszych działań duszpasterskich. Siostry troszczą się, by nauczanie religii było powiązane z życiem liturgicznym w parafii i do niego prowadziło. Organizują liczne grupy: schole, kółka misyjne, Podwórkowe Kółka Różańcowe, Promyki Maryi, Apostolstwo Modlitwy, oazy Dzieci Bożych. Nawiązując do tradycji wypracowanej przez Matkę Założycielkę, siostry z oddaniem opiekują się procesją.

Siostry włączają się w duszpasterstwo młodzieży. Przy naszych domach organizowane są w ciągu roku szkolnego skupienia i spotkania modlitewne. W okresie ferii zimowych i podczas wakacji dziewczęta pod naszym kierunkiem mogą przeżyć rekolekcje. W ten sposób siostry towarzyszą młodym ludziom w odkrywaniu swego sensu życia i powołania. Poprzez modlitewną refleksję, ale i czas rekreacji, młodzież nabiera siły do bycia świadkiem Chrystusa w swoim środowisku.

Misję nauczania i wychowania dzieci i młodzieży Zgromadzenie realizuje również w swoich własnych placówkach oświatowo - wychowawczych. Obecnie w Polsce Siostry Misjonarki prowadzą Szkołę Podstawową, Świetlicę Socjoterapeutyczną NAZARET oraz pięć przedszkoli. Do placówek tych mogą uczęszczać osoby innych wyznań chrześcijańskich.


Ważnym areopagiem misji Zgromadzenia jest praca dobroczynna. Wrażliwość na człowieka ubogiego, chorego, samotnego pozwala nieść Ewangelię Pojednania i umacniać w wierze doświadczonych przez los. Poprzez pracę pielęgniarek i opiekunek parafialnych Siostry pochylają się nad człowiekiem chorym, starszym, opuszczonym i ubogim, aby przyjść z pomocą, zaradzić potrzebom, ale i wnosić w ich życie nadzieję.
Siostry pielęgniarki w szpitalach pełnią posługę miłosierdzia. Nie ograniczają się tylko do udzielenia fachowej pomocy. Swoim świadectwem miłości trwają przy chorych, poświęcając się im z głębokim współczuciem i zaangażowaniem, wnosząc nadzieję i siłę przetrwania. Zachęcają do składania w ofierze swoich cierpień w intencjach pojednania w rodzinach, w Kościele i świecie oraz w intencjach misyjnych. Pogłębiają w nich świadomość, że przez modlitwę oraz świadectwo słów i czynów chorzy uczestniczą w zbawianiu świata.

Siostry pielęgniarki starają się dyskretnie ewangelizować środowiska służby zdrowia, w których pracują. Postawą pełną poświęcenia szerzą szacunek dla człowieka i dla ludzkiego życia od poczęcia do naturalnego kresu, w duchu nauczania moralnego Kościoła.
Jedna z sióstr pielęgniarek posługuje w hospicjum w Białymstoku. Tutaj ważne jest nie tylko udzielenie pomocy medycznej, ale przede wszystkim okazanie wsparcia w najtrudniejszych chwilach człowieka, by mógł on godnie i bez lęku przejść do domu Ojca oraz być oparciem dla rodzin osób umierających. Do hospicjum trafiają różni ludzie: z rodzin średnio zamożnych, ubogich, łaknących Boga, lub przeżywający konflikt religijny. Zdarza się, że ktoś jest nieochrzczony lub innego wyznania. Siostra współpracuje z grupą młodzieży, która w ramach wolontariatu pomaga w pielęgnacji chorych. Co miesiąc z duszpasterzem hospicyjnym organizuje spotkania modlitewne dla rodzin, które w ostatnim czasie utraciły swoich bliskich.

Siostry opiekunki parafialne odszukują potrzebujących na terenie parafii. Starają się wnikać w ich sytuację, by przyjść z właściwą pomocą dla ciała i ducha. Chętnie ofiarowują swój czas, by niekiedy po prostu wysłuchać drugiego człowieka. Zachęcają do wspólnej modlitwy i do pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Organizują zbiórki darów, najczęściej odzieży i podstawowych produktów spożywczych. Z okazji świąt przygotowują paczki żywnościowe. Przed Bożym Narodzeniem urządzają wigilię dla samotnych i bezdomnych. Dbają, by osoby z problemem poruszania się miały możliwość stałego korzystania z sakramentów świętych. W okresie letnim ogarniają szczególną troską dzieci z rodzin wielodzietnych i ubogich, organizując im kolonie. Niekiedy ich pracę wspomagają wolontariusze, dla których siostry prowadzą dodatkowe spotkania formacyjne.

Każdy nasz dom ma swoich biednych, nad którymi roztacza stosowną opiekę. Siostry odwiedzają ich, rozdzielają najbiedniejszym otrzymywane dary. Ku pokrzepieniu ducha, rozpowszechniają czasopisma katolickie. Bezdomni pukający do drzwi naszych domów otrzymują ciepły posiłek. W miarę możliwości siostry starają się wspomagać tych ludzi w wydostaniu się z nędzy.

Część sióstr włącza się w prace w dziedzinie kultu jako zakrystianki i organistki. Praca ta jest dzieleniem się miłością do Jezusa Eucharystycznego. Troska o estetykę przy ołtarzu, pięknie ułożone kwiaty, modlitewny śpiew pomagają wiernym w spotkaniu z Bogiem

Podejmujemy też współpracę z duchowieństwem jako sekretarki w instytucjach kościelnych. W cichej, niepozornej pracy przy komputerze czy wśród różnych pism i dokumentów wspomagamy wysiłki duszpasterskie kościoła lokalnego.

Misjonarkami i wielkimi apostołkami w sprawie jedności są siostry wykonujące nazaretańskie, domowe prace w kuchni, w pralni, przy sprzątaniu i w ogrodzie oraz siostry starsze dotknięte chorobą. Trudy tych prac i cierpienia choroby ofiarowane w intencji pojednania chrześcijan są duchowym skarbcem wszelkich inicjatyw naszego Zgromadzenia.