Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny
Założycielka Zgromadzenie Powołanie Wydarzenia Kontakt
życie
myśli bł. Bolesławy
wyjątki z homilii papieża
Jana Pawła II
sanktuarium w Białymstoku
świadectwa o łaskach za przyczyną bł. Bolesławy
wspomnienia o bł. Bolesławie
opracowania
Założycielka

Proces beatyfikacyjny


Pamięć ofiarnego życia m. Bolesławy i jej cnót pozostawała żywa w zgromadzeniu i u osób, które się z nią zetknęły. Podkreślano prawość jej charakteru, nieskazitelność obyczajów, nieustraszoną wiarę, bezgraniczną ufność, a przede wszystkim wielką miłość Boga i ludzi. Ponadto według powszechnej opinii miała dar kontemplacji, dar słowa, przez co pociągała młodzież do Boga. Ta sława świętości była powszechna jeszcze za jej życia i w chwili śmierci, przetrwała też do naszych czasów i ciągle wzrasta. Ludzie, którzy się modlą za jej pośrednictwem, otrzymują potrzebne łaski.

W latach 1965-1973 zebrano wspomnienia sióstr i osób współpracujących ze zgromadzeniem, które miały szczęście żyć i kontaktować się z m. Bolesławą, oraz wszelkie potrzebne dokumenty i opracowano historię jej życia.

Dnia 3 września 1973 roku bp Henryk Gulbinowicz - obecnie kardynał metropolita wrocławski, a wówczas administrator apostolski w Białymstoku - złożył w Kongregacji ds. świętych w Rzymie prośbę o Nihil obstat na rozpoczęcie procesu rozpoznawczego w sprawie świętości życia i heroiczności cnót Sł. B. Bolesławy Marii Lament. Kongregacja ds. świętych dnia 5 kwietnia 1976 roku wydała stosowny dekret, którego uroczyste ogłoszenie odbyło się w prokatedrze białostockiej w dniu 26 września tegoż roku. Trybunał beatyfikacyjny rozpoczął swą działalność na pierwszej sesji 22 października 1976 roku celem przesłuchania świadków i zebrania dokumentów, a zakończył na ostatniej sesji 8 listopada 1979 roku.

Heroiczność cnót i życia m. Bolesławy została potwierdzona przez Ojca świętego Jana Pawła II dnia 22 stycznia 1991 roku, dokładnie w dniu jej pierwszych ślubów zakonnych, które złożyła w ukryciu mohylewskim 85 lat wcześniej.

Proces o cudownym uzdrowieniu za jej wstawiennictwem został przeprowadzony w 1983 roku. Było to nagłe uzdrowienie od dwóch miesięcy całkowicie bezwładnej ręki s. Ady Tobiaszewskiej, misjonarki Świętej Rodziny, która przebywając na misjach w Zambii, uległa wypadkowi samochodowemu w Lusace. Jak zeznają świadkowie w procesie, s. Ada bardzo cierpiała i miała bezwładną rękę. Całe Zgromadzenie modliło się za nią za wstawiennictwem Sł. B. Bolesławy Lament, zgodnie z zarządzeniem ówczesnej przełożonej generalnej, m. Liliozy Rojeckiej. Nagłe uzdrowienie nastąpiło w domu zakonnym w Białymstoku przy ul. Dąbrowskiego 1, w czasie nowenny przed uroczystością Matki Bożej Miłosierdzia - Ostrobramskiej.

Dnia 5 czerwca 1991 roku Ojciec święty Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Sł. B. Bolesławy Lament na siódmym etapie swojej IV Pielgrzymki do Ojczyzny w Białymstoku.








Podziękowanie za ogłoszenie dekretu o cudzie.
Podziękowanie za ogłoszenie dekretu o cudzie.

Beatyfikacja
Beatyfikacja.

Ołtarz beatyfikacyjny.
Ołtarz beatyfikacyjny.

Siostry przy obrazie beatyfikacyjnym.
Siostry przy obrazie beatyfikacyjnym.


   Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny - ZAŁOŻYCIELKA - PROCES BEATYFIKACYJNY Powrót na górę strony